Há o escuro em minha alva superfície Sua seco o sem santo elixir Sobra apenas o gás da imundície Sobe apenas o que deixo de existir. Dentro aspira, rouba minha vida Em seus trilhos vil locomotiva Fora expira, larga-me a ferida Fica a estação, faz-se a votiva Mas frágil alma, frágil criatura Não segue o passo da vida prometida E parte o trem sem mia presença E fica assim, em solita tortura Veneno esfumaçado, morte vertida Em gás espiralado, minha sentença ======================================== Reliquae ad Inferos Est tenebra in superficie mea alba Sicco haurio elixirem non sanctum Restat tantum vapor immunditiae Surgit solum quod desino exsistere. Intus haurit, vitam meam rapit Per ferrivia vilis locomotiva Foris exhalat, relinquit plagam Stat statio, fit votivum templum. Sed anima fragilis, creatura tremula Non sequitur iter vitae promissae Et discedit tramen sine meae praesentia. Et sic remanet, in solitudine cruciata Veneno vaporato, mors effusa In spirali fumo, mea...